Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „Eides“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

hei·dens: Adjektiv und Adverb
wie·des
ein·der: Nomen
hei·den: Nomen
lei·den: Verb
lei·der: Nomen
wei·den: Verb
zeiden: Verb
ein·de: Nomen
bei·de: Kardinalzahl
hei·de: Nomen
wei·de: Nomen
des: Adverb
eis: Nomen
ei·cel: Nomen
ei·gen: Adjektiv und Adverb
ei·kel: Nomen
ei·ken: Nomen
ei·se·res: Nomen
lei·dend: Adjektiv und Adverb

Meintest du vielleicht: heidens , zeiden , weiden , leider , leiden , heiden , einder , wiedes , eiken , eikel , eigen , eicel , eis , des , weide , heide , beide , einde , leidend , eiseres , eiderdons und bordes

hei·dens [hɛidəns] ADJ

heidens (als (van) de heidenen)

heidnisch

heidens (enorm)

heidenmäßig

een heidens karwei

eine Heidenarbeit ugs

een heidens lawaai

ein Heidenkrach m ugs

wie·des [widəs]

dat is nogal wiedes!

das ist doch klar!

ein·der <einder|s> [ɛindər] SUBST m

einder

Horizont m

hei·den <heiden|en> [hɛidə(n)] SUBST m

heiden

Heide m

hij is aan de heidenen overgeleverd übtr

er ist den Heiden ausgeliefert

lei·den¹ <leidde, h. geleid> [lɛidə(n)] VERB trans

lei·der <leider|s> [lɛidər] SUBST m

1. leider (persoon die leidt):

leider

Leiter m

leider

Führer m

de leider van een cursus

der Leiter eines Kurses

de leiders van de opstand

die Führer des Aufstandes

2. leider SPORT:

leider

Spitzenreiter m

leider (ploeg)

Tabellenführer m

wei·den¹ <weidde, h. geweid> [wɛidə(n)] VERB intr

1. weiden (grazen):

weiden

weiden

weiden

grasen

de koeien weiden in de weide

die Kühe grasen auf der Weide

2. weiden (rondkijken):

weiden

schweifen

zeiden VERB

zeiden 3. Pers Pl Imperf van zeggen²

Siehe auch: zeggen , zeggen

zeg·gen² <zei/zegde, h. gezegd> [zɛɣə(n)] VERB trans

zeggen

sagen

ze zeggen dat ...

es heißt, dass …

ze zeggen dat ...

man sagt, dass ...

wie kan ik zeggen dat er is?

wen darf ich melden?

het zijne ervan zeggen

seine Meinung dazu sagen

onder ons gezegd en gezwegen

unter uns gesagt

onder ons gezegd en gezwegen

ganz unter uns

ik heb het haar eens goed gezegd

ich hab ihr ordentlich Bescheid gesagt ugs

dat boek kost, zeg tien euro

das Buch kostet, sagen wir mal, zehn Euro

het zal je maar gezegd worden!

so was muss man sich sagen lassen!

het zal je maar gezegd worden! iron

so was hört man gern!

ik kent het van horen zeggen

das kenne ich vom Hörensagen

hoe kunt u dat nou zeggen?

aber ich bitte Sie!

laten we zeggen, dat

sagen wir, dass …

liever [o. beter ] gezegd

besser gesagt

dat zegt niets

das heißt nichts

het zegt me niets (dat doet me niets)

das berührt mich nicht

het zegt me niets (dat ken ik niet)

das ist mir kein Begriff

oom tegen iem zeggen

jds Neffe/Nichte sein

ronduit gezegd: neen!

offen gestanden, nein!

hou je dat voor gezegd!

lass dir das gesagt sein!

het voor het zeggen hebben

das Sagen haben

daar valt veel voor te zeggen

das hat viel für sich

wat zegt u?

wie bitte?

wat zeg je me nou?

was du nicht sagst!

zeg dat wel

das kann man (wohl) sagen

wie zal het zeggen?

wer weiß?

dat wil zeggen

das heißt

dat wil wat zeggen

das will schon was heißen

dat wil niet zeggen dat …

das heißt nicht, dass …

dat is toch zo, zeg nou zelf

das meinst du doch sicherlich auch oder?

ik kan goed timmeren, al zeg ik het zelf

ich will mich ja nicht loben, aber tischlern kann ich echt gut

het is om zo te zeggen kunst

das soll Kunst sein

ik zeg geen nee!

da sag ich nicht Nein!

daar zeg je zoiets!

da hast du eigentlich recht!

eens gezegd, blijft gezegd

was man verspricht, muss man auch halten

als ik het voor het zeggen had

wenn es nach mir ginge

het niet voor het zeggen hebben

nichts zu bestellen haben

daar is alles mee gezegd

das sagt alles

ze zeggen zoveel

es wird so viel geredet

zeg·gen¹ [zɛɣə(n)] SUBST nt geen Pl

zeggen

Sagen nt

dat is altijd mijn zeggen geweest!

das habe ich doch schon immer gesagt!

dat is altijd mijn zeggen geweest!

meine Rede!

volgens zeggen ...

man sagt, dass ...

volgens zijn zeggen

wie er sagt(e)

naar eigen zeggen

laut eigener Aussage

ein·de <einde|n, einde|s> [ɛində] SUBST nt

1. einde (plaats):

einde

Ende nt

er komt geen einde aan

es nimmt kein Ende

het einde van de weg/van de tafel

das Ende des Weges/des Tisches

dan is het einde zoek

dann gibt es kein Halten mehr

2. einde (moment):

einde

Ende nt

einde

Schluss m

aan het einde van zijn Latijn zijn übtr

mit seinem Latein am Ende sein

tot het bittere einde doorgaan

bis zum bitteren Ende gehen

tegen het einde van de winter

gegen Ende des Winters

tegen [o. bij ] het einde van het jaar

zum Jahresende

iets ten einde brengen

etw zu Ende bringen

een termijn/een contract loopt ten einde

eine Frist/ein Vertrag läuft ab

tot het einde toe

bis zum Schluss

van het begin tot het einde leugens

von Anfang bis Ende erlogen

ten einde raad zijn

weder aus noch ein wissen

eind goed, al goed Sprichw

Ende gut, alles gut

aan alles komt een einde Sprichw

alles hat einmal ein Ende

3. einde (resultaat):

einde

Ende nt

einde

Abschluss m

einde

Ergebnis nt

het einde van de besprekingen was, dat …

das Ergebnis der Besprechungen war, dass …

iets tot een goed einde brengen

etw zu einem guten Abschluss bringen

het einde van het liedje

das Ende vom Lied

het einde! ugs

spitze!

bei·de [bɛidə] NUM

1. beide attr:

beide

beide

aan beide zijden

auf [o. zu] beiden Seiten

2. beide (zelfstandig):

beide

beide

in ons beider belang

in unser beider Interesse

zijn ouders gaan beiden op reis

seine Eltern verreisen beide

wij met ons beiden [o. beidjes]

wir beide

hei·de <heide|n> [hɛidə] SUBST f

heide

Heide f

wei·de <weide|n> [wɛidə] SUBST f

weide → wei

Siehe auch: wei

wei <wei|den> [wɛi] SUBST f

1. wei:

wei (stuk grasland: voor het vee)

Weide f

wei (stuk grasland: voor het hooi)

Wiese f

groene/grazige weiden

grüne/saftige Wiesen [o. Weiden] Pl

het vee naar de wei drijven

das Vieh austreiben

2. wei (overblijfsel van melk):

wei

Molke f

des [dɛs] ADV ugs (daarom)

des

deswegen

des te beter

umso besser

des te beter

desto besser

hoe meer …, des te …

je mehr …, desto …

eis <eis|en> [ɛis] SUBST m

1. eis (wat men verlangt alvorens tevreden te zijn):

eis

Forderung f

eis

Anforderung f

eis

Anspruch m

aan de eisen voldoen

die Anforderungen erfüllen

aan de eisen voldoen

den Anforderungen genügen

hoge eisen stellen aan iem

hohe Ansprüche [o. Anforderungen] an jdn stellen

een onredelijke [o. te ver gaande] eis

eine Zumutung

hij stelt geen eisen

er stellt keine Ansprüche

de eis tot loonsverhoging

die Forderung nach Lohnerhöhung

2. eis (vordering krachtens recht of macht):

eis

Forderung f

eis

Aufforderung f

iems eisen inwilligen

jds Forderungen +Dat nachkommen

3. eis (voorwaarde voor een tegenprestatie):

eis

Forderung f

afdingen op iems eisen

jds Forderungen herunterhandeln

4. eis (wat behoort krachtens normen, gedragsregels):

eis

Gebot nt

eis

Erfordernis nt

de eisen van de betamelijkheid

die Gebote des Anstands

5. eis jur.:

eis (civiel proces)

Klage f

eis (strafproces)

Strafantrag m

iem zijn eis toewijzen

jds Klage Dat stattgeben

de eis tot ontruiming

die Räumungsklage

een eis tot schadevergoeding instellen

auf Schadenersatz klagen

ei·cel <eicel|len> [ɛisɛl] SUBST f

eicel

Eizelle f

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] ADJ

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

eigen

eigen

eigen baas zijn

sein eigener Herr sein

op eigen benen staan

auf eigenen Füßen stehen

voor eigen gebruik

zum persönlichen Bedarf

hij kwam in eigen persoon

er kam höchstpersönlich

eigen weg

Privatweg m

bemoei je met je eigen zaken

kümmere dich um deine eigenen Angelegenheiten

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

eigen

eigen

op eigen gezag

auf eigene Verantwortung

naar eigen goeddunken

nach eigenem Ermessen

op (zijn) eigen houtje

auf eigene Faust

uit eigen wil

aus eigenem Entschluss

3. eigen (kenmerkend):

eigen

eigen

dat is hem eigen

das ist ihm eigen

4. eigen (vertrouwd):

eigen

vertraut

eigen

vertraulich

zich iets eigen maken

sich Dat etw aneignen

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

eigen

eigen

eigen

einheimisch

de eigen taal

die eigene Sprache

ei·kel <eikel|s> [ɛikəl] SUBST m

1. eikel (vrucht van de eikenboom):

eikel

Eichel f

2. eikel (deel van de penis):

eikel

Eichel f

3. eikel (kluns):

eikel

Stümper m

ei·ken¹ [ɛikə(n)] SUBST nt geen Pl

eiken

Eiche f

blank eiken

Eiche natur

blank eiken

Natureiche f

ei·se·res <eiseres|sen> [ɛɪsərɛs] SUBST f

eiseres weibliche Form von eiser

Siehe auch: eiser

ei·ser <eiser|s> [ɛisər] SUBST m

1. eiser (iem die iets eist):

eiser

Forderer m

2. eiser jur.:

eiser

Kläger m

lei·dend [lɛidənt] ADJ

1. leidend (leiding gevend):

leidend

leitend

2. leidend (de leidraad zijnd):

leidend

leitend

leidend

Leit-

leidend

leit-

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Übersetzungen für „Eides“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

hei·dens [hɛidəns] ADJ

wie·des [widəs]

ein·der <einder|s> [ɛindər] SUBST m

hei·den <heiden|en> [hɛidə(n)] SUBST m

lei·den1 <leidde, h. geleid> [lɛidə(n)] VERB trans

1. leiden (meenemen, brengen, geleiden):

2. leiden (wegen):

3. leiden (besturen, in een richting sturen):

4. leiden SPORT:

5. leiden ((een leven) doorbrengen):

lei·der <leider|s> [lɛidər] SUBST m

1. leider (persoon die leidt):

2. leider SPORT:

wei·den1 <weidde, h. geweid> [wɛidə(n)] VERB intr

1. weiden (grazen):

2. weiden (rondkijken):

zeiden VERB

zeiden 3. Pers Pl Imperf van zeggen²

Siehe auch: zeggen , zeggen

zeg·gen2 <zei/zegde, h. gezegd> [zɛɣə(n)] VERB trans

zeg·gen1 [zɛɣə(n)] SUBST nt geen Pl

ein·de <einde|n, einde|s> [ɛində] SUBST nt

1. einde (plaats):

2. einde (moment):

3. einde (resultaat):

bei·de [bɛidə] NUM

1. beide attr:

2. beide (zelfstandig):

hei·de <heide|n> [hɛidə] SUBST f

wei·de <weide|n> [wɛidə] SUBST f

weide → wei

Siehe auch: wei

wei <wei|den> [wɛi] SUBST f

1. wei:

2. wei (overblijfsel van melk):

des [dɛs] ADV ugs (daarom)

eis <eis|en> [ɛis] SUBST m

1. eis (wat men verlangt alvorens tevreden te zijn):

2. eis (vordering krachtens recht of macht):

3. eis (voorwaarde voor een tegenprestatie):

4. eis (wat behoort krachtens normen, gedragsregels):

5. eis jur.:

ei·cel <eicel|len> [ɛisɛl] SUBST f

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] ADJ

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

3. eigen (kenmerkend):

4. eigen (vertrouwd):

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

ei·kel <eikel|s> [ɛikəl] SUBST m

1. eikel (vrucht van de eikenboom):

2. eikel (deel van de penis):

3. eikel (kluns):

ei·ken1 [ɛikə(n)] SUBST nt geen Pl

ei·se·res <eiseres|sen> [ɛɪsərɛs] SUBST f

eiseres weibliche Form von eiser

Siehe auch: eiser

ei·ser <eiser|s> [ɛisər] SUBST m

1. eiser (iem die iets eist):

2. eiser jur.:

lei·dend [lɛidənt] ADJ

1. leidend (leiding gevend):

2. leidend (de leidraad zijnd):

Wörterbuch durchsuchen

Links zu weiteren Informationen

Feedback

Vokabeltrainer

Synonyms

Mein Suchverlauf

lei·den¹ <leidde, h. geleid> [lɛidə(n)] VERB trans

wei·den¹ <weidde, h. geweid> [wɛidə(n)] VERB intr

zeg·gen² <zei/zegde, h. gezegd> [zɛɣə(n)] VERB trans

zeg·gen¹ [zɛɣə(n)] SUBST nt geen Pl

ei·ken¹ [ɛikə(n)] SUBST nt geen Pl